انسان اگر يه دشمن جدي داشته باشه هميشه مراقب رفتار اون هس. و هركاري ميكنه مراقب هس كه دشمنش شاد نشه. حالا اگه در كاري دشمن اونو تشويق كنه اون شك مي كنه و اون كار را انجام نخواهد داد. حالا به زندگي خود نگاه كنيد در كارهايي كه انجام مي دهيد شيطان را در كدام جهت مي بينيد؟ مثلا با دوستتان يا رفيق تان بگو مگوي جدي داريد يعني داريد دعوا مي كنيد در همون لحظه ببنيد كه شيطان كدام طرف هس آيا تو را به دعوا تشويق مي كند يا به خويشتن داري دعوت مي كند. اگه متوجه شديد كه شيطان از دعواي شما شاد هس پس متوجه باشيد شما به خودتان ضربه مي زنيد و اين دعوا به ضرر شماست چون دشمن شما شاد است. در رفتارهاي ديگر هم چنين است مثلا مي خواهيد به مجلسي برويد ببينيد شيطان طرف موافق شماست يا مخالف شما؟ اگه موافق بود بدونيد شما برضرر خود گام بر مي داريد و اگه مخالف است بدونيد براي خود خدمت مي كنيد و بايد اين كار را انجام دهيد.

به همين دليل در قرآن كريم چندين بار تاكيد شده كه اي فرزندان آدم شيطان دشمن شماست او  را دشمن بداريد و دوست خود قرار ندهيد. اگر توانسيتد در رفتارهاي خود جايگاه شيطان را و عكس العمل وي را نسبت به كارهايتان تشخيص دهيد خوشا به حال شما.