شير خواره اي را تصور كنيد كه تازه متولد شده و از عالم جديد چيزي نمي داند و قدرت دانستن و فهميدن هم ندارد. همين اندازه بلد هست كه گريه كند و لبانش را براي شيرخوردن باز كند و در شير خوردن حرفه اي است و كسي هم آن را بدو ياد نداده و اصولا او در اين دوره از زندگي فرصت و توانايي يادگير ندارد. ولي همين يك عمل (شير خوردن) عامل بقاي وي و ورود او به دوره بعدي زندگي است.

واقعيت اين است كه اطلاعات ما نسبت به مسيرهاي بعدي زندگي به اندازه اطلاعات همان كودك شير خواره است نه فرصت و نه توان درك مراحل بعدي را در مرحله قبلي نداريم ولي آفرينش با ظرافت خاصي انسانها را گام به گام جلو مي برد و با وارد شدن به مرحله بعدي شناخت و درك وي از آن مرحله كاملي مي شود. مثلا ما در باره ملايكه و روح قدرت درك و توانايي (در اين مرحله نداريم) و تلاش و تقلا براي درك آنها در اين مرحله از زندگي به جايي نخواهد رسيد. به همين دليل بايد مانند آن شير خواره بود و به آفرينش اعتماد كرد و جلو رفت. به همين دليل افرينش براي هر انساني در هر مرحله روش هاي ساده اي را در نطر گرفته كه ضامن رشد و ارتقاي وي براي مرحله بعدي است. اينكه دروغ نگوييد خيانت نكنيد، به دنبال كارهاي حرام نرويد، وظايف ديني را به خوبي و با دقت انجام دهيد، ديگران را اذيت و آزار نرسانيد، به دنبال رفاه و آسايش ديگران باشيد و ... همه دستورات ساده اي هستند كه رشد و تكامل ما را براي ورود به مراحل بعدي به دنبال خواهد داشت. ولي تفاوت ما با كودك شير خوار آن است كه آفرينش براي او مادر دلسوزي در نظر گرفته كه او را در (شير خوردن) كمك مي كند و در كنار وي هست.

ولي الان شما هم شيرخواره هستيد و هم بايد مادر مهربان خود باشيد يعني نفس خودتان را از بازيگوشي بر حذر داريد و او رابه وظايفي كه آفرينش براي رشد او در نظر گرفته موظف بداريد. ولي اغلب انسانها اين دو نقش را با هم نمي توانند ايفا كنند برخي ها شيرخوارگي خود را فراموش مي كنند و تصور مي كنند در اين مرحله كه تا اندازه اي رشد جسمي آنها كامل شده قدرت درك و فهم معادله هاي پپچيده آفرينش را دارند و در حالي كه چيزي نمي فهمند فكر مي كنند همه چيز مي فهمند و در اثر فهم ناقص خود براي خودشان مسير رشد در نظر مي گيرند ولي به جز محروم شدن در مراحل بعدي نتيجه اي برايش او نخواهد داشت. مثل آنها مثل مادري است كه براي كودكش به جاي شير غذاي مقوي بدهد مي توانيد حدس بزنيد چه بلايي سر اين كودك خواهد آمد.

و برخي هم نقش مادر بودن را فراموش مي كنند و نفس خود را در انجام هر كاري كه نفس دوست دارد ازاد مي گزارند و به كلي مسير تكامل خود را ضايع كرده و به صورت ناقص الخلقه باقي مي مانند و به زودي از وضعيت خود باخبر خواهند شد ولي فائده اي به حال آنان نخواهد داشت.

الان به راحتي مي توان معني سوره عصر را فهميد كه مي فرمايد:

قسم به عصر تمامي انسانها در خسران و زيان هستند (يعني خود را از تكامل در مراحل بعدي محروم مي كنند) مگر كساني كه ايمان اورده (يعني نظام آفرينش را يك پارچه مي دانند و براي آن يك مدير قائل هستند) و كارهاي شايسته (همان كارهايي كه از سوي مدير آفرينش به او دستور داده شده) انجام مي دهند. و دعوت به حق مي كنند و دعوت به صبر مي كنند (يعني عجله نكنيد به مرور كه در نظام آفرينش پيش برويد تكامل خواهيد يافت و دركتان از آفرينش بيشتر خواهد شد.

وقت ياران خوش